064 | ความจำสั้น แต่รักฉันยาว

เมื่อวานไปดูหนังมาครับ
เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ไปดูหนังที่ Major เรื่องสุดท้ายที่ดูจำไม่ได้แล้วว่าเรื่องอะไร แต่ที่ไปดูคราวนี้คือ "ความจำสั้น แต่รักฉันยาว" ครับ



หนังก็ดูสนุกจริงตามที่หลายๆ คนเคย Review ไว้ตามเว็บต่างๆ แต่ตอนแรกที่ดูจบผมก็ยังรู้สึกงงๆ อยู่ว่า ทำไมจบแบบนี้หว่า เหมือนจบไม่ค่อยดีเลย แต่กลับมาแล้วมานั่งคิดหาเหตุผลหลายๆ อย่างในรายละเอียดในหนังที่เพิ่งดูจบไป สุดท้ายก็พอสรุปได้ละครับว่า หนังทำมาแบบนี้ก็สมบูรณ์แล้ว สมบูรณ์พอดีเลยแหละ

ถ้าคิดว่าจุดหลักของเรื่องนี้เป็นคู่ของหมอเก่งกับฝ้าย อาจจะดูเหมือนหนังไม่ค่อยให้ความสำคัญกับบทสรุปของทั้งสองคนมากนัก แต่ผมกลับคิดว่า ส่วนสำคัญที่เปรียบเหมือน Main Concept ของเรื่องนี้ น่าจะเป็นคู่ของลุงจำรัสกับป้าพิซซ่ามากกว่า ด้วยองค์ประกอบหลายๆ อย่างของหนัง (ชื่อเรื่อง, คำโปรยหัวของหนัง, เพลงประกอบภาพยนตร์ที่พี่เบิร์ดร้อง) เหมือนกับว่าหนังเรื่องนี่เป็นเรื่องราวของคู่ลุงป้า และมีคู่หนุ่มสาวเป็นส่วนเปรียบเทียบให้เห็นความต่างในเหตุผลบางเรื่องครับ

ปกติผมดูหนังแต่ละเรื่องจบก็สรุปได้ว่าหนังเรื่องนี้ดีหรือไม่ดี (สำหรับผมเอง) แต่เพิ่งจะมีหนังเรื่องนี้แหละครับที่ไม่ใช่แค่ดูสนุก แต่มันกลับให้ "ความประทับใจ" ให้ผมได้รับรู้ต่อเนื่องมาอีกแม้ว่าหนังจะจบไปแล้ว ซึ่งยอมรับเลยว่าไม่เคยดูหนังเรื่องไหนที่ให้ความรู้สึกแบบนี้มาก่อน ภาพและเรื่องที่เห็นในช่วงเวลาที่หนังฉาย และองค์ประกอบที่ต่อยอดให้คิดได้อีกหลังจากหนังจบ ทำให้ผมรู้สึกว่า หนังเรื่องนี้ "สมบูรณ์" และให้ความ "ประทับใจ" อย่างแท้จริง

สำหรับตัวผมเองแล้ว ให้ 10/10 เลยครับ

Favorite Quote จากหนัง ผมประทับใจอันนี้อันเดียวเลย

"ไม่มีหรอกที่จะไม่ลืม แต่จะลืมช้า หรือลืมเร็วเท่านั้นเอง"