152 | ขอแพล่ม (อีก) ซักนิด

ตอนนี้กำลังฟังเพลงนี้อยู่

ไม่เกี่ยวกับความหมายนะ จริงๆ แล้วตอนนี้เบื่อเสียงเฮียแกแล้วด้วย (เสียงแม่งอ้อนๆ ไงไม่รู้ 55555) แต่เพลงนี้ทั้งเพลงชอบท่อนเดียว "เพลง...รักเก่า วันนี้ไม่ได้ทำให้ฉันเศร้า แต่ทำให้นึกถึงเรื่องของเรา...เหล่านั้น" คือรู้สึกว่าท่อนนี้มันร้องได้พอดีกับอารมณ์ของเพลงมากเลยง่ะ ถ้าเนื้อเพลงมันไม่เศร้านี่จะขอมาทำ Ringtone แล้วแหละ

ข้อสอบวิชา Distributed System and Network ออกไปได้ 20% แล้ว...มีแต่ Network อย่างเดียวเลย เพราะว่าเด็กๆ ต่อรองกันไว้แล้ว อีกอย่างเราก็ว่า DS มันยากจริงๆ ด้วยแหละ สอนไปก็เบื่อไป ตั้งใจว่าคืนนี้จะออกข้อสอบให้เสร็จทั้ง 4 วิชา ไม่รู้จะได้นอนกี่โมง

เมื่อกี้ว่าจะพูดถึง Twitter Client ตั้งแต่แรกที่เราใช้ Twitter มา ก็ทวีตผ่านหน้าเว็บมาตลอด จนมาใช้ echofon บน Firefox สักพัก พอเห็นกระแสเซเลบเขาเล่น Seesmic กันเลยเอามั่ง พอเห็น อจ.โอมเปลี่ยนมาใช้ TweetDeck ก็เลยเปลี่ยนอีก ไปๆ มาๆ กลับมาใช้ echofon เหมือนเดิมเพราะว่าไม่อยากเปลี่ยนหน้าจอไปมาบ่อยๆ (รำคาญ) ตอนนี้เปลี่ยนจาก Firefox มาใช้ Chrome ได้หลายเดือนละ ก็เห็นเด็กปี 4 ใช้ Yoono กันก็เออ เอามั่งวุ้ย สะดวกดีเหมือนกันไม่ต้องสลับหน้าจอไปมา จนมาถึงยุคของ Chrome Web App นี่แหละที่ทำให้ตัดสินใจเปลี่ยนมาใช้ Hootsuite แล้วก็ยังใช้มาจนถึง ณ บัดนาว

ตอนนี้ตาฉันคล้ำพอๆ กะแกแล้วว่ะ

ยอมรับว่า Hootsuite มันพอดีสำหรับเราจริงๆ ตอนนี้ใช้ทั้งใน PC แล้วก็มือถือ, iPod ด้วย.....ลืมเล่าเรื่องไปซื้อ iPod มา 5555555 เอาไว้คราวหน้า

พูดถึง Twitter Client ที่ใช้บนมือถือ (android) ก็มีหลายตัว อย่างตอนแรกใช้ Twitter for Android ตัว Official เลย ...แต่มันห่วยจนไม่เกิดประโยชน์จริงๆ เลยลบออก เปลี่ยนไปจนเจอ Twicca ตัวนี้ใช้นานอยู่ เห็นชื่อคนทำเหมือนจะเป็นญี่ปุ่น ชอบ Feature มันหลายอย่าง จนมาหลงกระแส Tweetdeck for Android ที่เปิดตัวซะครึกโครมเลยไปลองใช้ดูมั่ง แต่ก็ใช้ได้ไม่ทนจนกลับมาหา Twicca อีกจนได้ มาถึงล่าสุดตอนนี้ก็ใช้ Hootsuite ครับ อ่อ...พวก Uber~ อะไรพวกนี้ที่ชาว BB เขาใช้กัน (OS อื่นก็มี) ผมโคตรเกลียดเลยครับ

...4 ทุ่มครึ่งแล้วพี่น้องครับ มัวแต่เขียน Blog เล่นงานยังไปไม่ถึงไหนเลยครับ ดีนะยังห่าง Deadline อยู่บ้างไม่งั้นป่านนี้ไปนั่งร้องไห้หน้าห้องภาคแล้วครับ 5555555555555+

ตอนนี้ผมกำลังนึกข้อสอบไป เขียน Blog ไป ดูนู่นนี่นี่นั่นไป สลับไปสลับมา เลยพาลนึกถึงฉากแรกๆ ในเรื่อง The Social Network ที่ Mark กลับมานั่งทำนู่นนี่ไปพลางพร้อมกับเขียน Blog (อย่างรวดเร็ว) ไปพลาง

หลังจากกลับจากเดทกับแฟนในฉากนี้แล้ว (คุยกันโคตรไวแปลซับไม่ทันวุ้ย)

Mark ในหนังเขียน Blog ไวมาก แถมเขียนเป็น HTML มิได้ใช้ WYSIWYG แต่อย่างใด (ไม่รู้ว่ามันเวอร์ไปป่าวแต่คนจริงๆ ก็คงทำกันได้แหละ) อารมณ์ประมาณเขียน Microblog เลย ถ้าเป็นสมัยนี้ก็คงเป็นว่า Mark แกทวีตด่าแฟนแทนละมั้ง (แต่ละประโยคใน Blog ที่แกเขียนในหนังนี่คมๆ ทั้งนั้นเลย ถ้าเป็นสมัยนี้ก็คงโดน RT กันอีกเป็นหางว่าว)

เออ...เมื่อกี้พูดถึง android เลยยังไม่ได้บอกเลยว่าตอนนี้ก็ยังใช้ Spica อยู่นะครับ แต่รายละเอียดปลีกย่อยยังมีอีกเยอะ เดี๋ยว Swap ไปทำข้อสอบต่อก่อนดีกว่า ถ้ายังไม่หมดฤทธิ์จะมาแพล่มต่อไป ครับ !!

151 | ขอแพล่มซักนิด

เอิ่ม...ตอนนี้จริงๆ ผมกำลังออกข้อสอบปลายภาค 4 วิชาอยู่ครับ

แต่สงสัยจะวิ้งๆ แล้ว เริ่มเรียบเรียงข้อมูลในหัวไม่ถูกเลยคิดว่าน่าจะมาพิมพ์ๆ อะไรไว้บ้าง...

ปกติถ้ามีอาการแบบนี้ผมจะไปพ่นไว้ใน Twitter แต่วันนี้อยากมาพ่นใส่ Blog ที่ดองจนบูดนี้แหละ...ดองนานจริงๆ นะแบบว่าอีกสัก 10-20 ปีข้างหน้าถ้าลูกหลานมาอ่านนี่คงจะต่อเรื่องกันไม่ถูกเลยแหละว่า อ้าว มันหายไปไหนแล้วมันไปทำอะไรมาบ้างวะ เดือนนึงเขียนเรื่องนึง ทีเมื่อก่อนเขียนเดือนละเป็นสิบ 555555555+

ก่อนหน้านี้ไม่กี่นาทีผมทำอะไรอยู่หรอครับ...ก็นึกข้อสอบที่จะออก (ถ้าเอาแบบละเอียดเลยก็คือวิชา Distributed System and Network) แล้วก็เปิด Youtube หาเพลงพี่เบิร์ดเก่าๆ ฟังไปด้วย ตอนแรกไม่ได้ซีเรียสว่าต้องเป็นพี่เบิร์ดหรอกครับ คือมีคนโพสต์เพลง "ใจบางบาง" ไว้ใน facebook แล้วพอไปฟังแล้วเกิดคิดถึงอารมณ์เพลงเก่าๆ ขึ้นมา (เพลงที่โพสต์นั่นเป็นเวอร์ชั่นโจ้วงพอสร้อง แต่ Original ไม่รู้ของใคร) แล้วจู่ๆ เนื้อเพลงที่มีอยู่ว่า "...ความหวังยังเกิดกับฉัน..." มันก็แวบมาในหัว

คือมันเป็นท่อนที่ติดตรึงในหัวมากครับ เพราะรู้สึกว่ามันเป็นคำที่..เท่ แบบโบราณๆ ยังไงไม่รู้ดิ ...ที่คล้ายๆ กันก็อย่างเช่น "...ความจริงใจที่มีดั่งราตรีมีเพียงแสงจันทร์..." (ชาตรี), "...ฉันรู้ความรักยากอธิบายแต่ความรักจริงมั่นคงมิหน่าย..." (แกรนด์เอ็กซ์) สมัยนี้หายากแล้วนะครับเอ้อ เนื้อเพลงที่มีกลิ่นอายโบราณๆ แบบนี้ฟังแล้วมีเสน่ห์นักแล

สรุปว่านึกชื่อเพลงไม่ออกเลยไป Search จนเจอ มันคือเพลง "เหมือนเป็นคนอื่น" นั่นเอ๊ง

เก่าโคตรแต่เกิดทัน

เหลือข้อสอบอีกวิชานึงที่ยังไม่ได้ออกก็คือ Multimedia Technology ครับ เออวิชานี้ผมสั่ง Final Project ให้ไปเขียน Blog กับ blogger.com ด้วยนะ (เด็กสาขา ICT ปี 1) ตั้งโจทย์ให้สมัครแล้วเข้าไปเขียนทุกวันๆ ละอย่างน้อย 1 เรื่อง....ดูอาจารย์มันสิเคยเขียนมั่งเปล่า

ช่วงนี้มีเทคโนโลยีหลายอย่างที่เริ่มไม่ค่อยสนใจแล้วก็ตัดๆ ทิ่งออกไปบ้างละ อย่าง Picplz ที่สมัครไว้ ก็เห็นมีคนมา Follow หลายคนแล้ว แต่จริงๆ หลังจากสมัครแล้วก็อัพไปรูปเดียวแล้วก็ไม่ได้แตะมันอีกเลย...คือตอนแรกนึกว่าเหมือน Pixelpipe แต่ไม่ใช่นี่หว่า แถมพอให้ facebook ดึงมาแสดง กลับได้เป็นรูปเล็กๆ ซะอีก (จะดูรูปใหญ่ก็ต้องคลิกเข้าไปอีก) ยุ่งยากนักเลิกใช้แม่-มเลย

เคยคิดว่าพวกเซเลบที่เขาใช้ Social Network เยอะๆ นี่เขาบริหารเวลากันยังไงนะ อย่างบางคนเห็นทวีตทั้งวัน / อัพรูปทั้งวัน / Foursquare อีก / หรืออาจจะมีอย่างอื่นที่เราไม่รู้อีก ฯลฯ เขาเอาเวลาที่ไหนมาอัพเดทกันได้ขนาดนี้นะ เรานั่งทำงานหน้าเครื่องทั้งวัน (ยกเว้นตอนไปสอน) จะเปิด Twitter Client มาทวีตสักประโยคยังขี้เกียจเลย หรือเวลาออกไปข้างนอกแล้วเล่นผ่านมือถือ เต็มที่เราก็ได้แค่อัพรูป / Check-in แค่นั้น !!! เคยลองทวีต+อัพรูป+อื่นๆ ผ่านมือถือเวลามี Event หรือไปงานสำคัญๆ หน่อย ปรากฏว่าเวลาที่เราจะเอาไว้ฟังเขาพูดหรือร่วมกิจกรรมกะชาวบ้านเขา หมดไปกับการทวีตผ่าน Keyboard น้อยๆ ไปหมดแล่ว -_-"

จำได้ว่า @iannnnnn เคยบอกว่า Twitter เนี่ยมันก็ดีอย่างตรงที่เราสามารถฟัง-แล้วเอามาสังเคราะห์-แล้วส่งต่อได้ในเวลาอันสั้น แถมจำกัดความยาวไว้ที่ 140 ตัวอักษรด้วยนะ มันหมายความว่าเวลาเราฟังวิทยากรพูดยาวๆ สัก 1 นาที ถ้าเราจะทวีตเรื่องนั้นออกไปเราก็ต้องทำให้มันเข้าใจได้ใน 140 ตัวอักษรนั่นแหละเจ๋งเลย ผมลองทำๆ ดูแล้วมันก็ดีเหมือนกัน เหมือนกับว่ากระบวนการคิดและการสื่อสารเรามันดีขึ้น ฟังแล้วจับใจความแล้วพูดต่อได้โดยที่ไม่ได้แปลงสาร

แต่กระนั้นก็เหอะ...พวกสูทำกันไปได้ยังง๊ายยยยย ??? ถ้าวันนึงทำงาน 8 ชั่วโมง อาจจะตีเป็นเวลาทวีตไปซักวันละ 1 ชั่วโมง ซึ่งไอ้ 1 ชั่วโมงนี่มันก็ปนๆ กันอยู่ในเวลาทั้งวันของเรา แสดงว่าเราก็ต้อง ทำงานไป-ทวีตไป หรือถ้าเป็นวันหยุดหรือเวลาเลิกงานก็ดูทีวีไป-ทวีตไป / เดินห้างไป-ทวีตไป / คุยกะแฟนไป-ทวีตไป ....โอวววห์ ยอด

รู้สึกว่าเขียน Entry นี้มายาวไปหน่อยละ ขอสลับไปออกข้อสอบต่อดีกว่า ถ้าตื้อแล้วจะมาเขียนตอนต่อไปจ้ะ.