สองทุ่มสิบ วันที่ 17 ต.ค.
me : มึงอยู่ไหนวะ
ไอ้ชัช : กูอยู่บ้าน มีไรวะ
me : ไม่เข้าร้านเล็กแงะ
ไอ้ชัช : เออ วันนี้ไม่เข้า มีไรวะ (รอบสอง) มึงอยู่ไหนเนี่ย
me : กูกำลังจะไปดูเหมยลี่ รอบ 2 ทุ่มครึ่ง ไปกะกูเปล่า
ไอ้ชัช : ใครไปมั่ง
me : กู
ไอ้ชัช : เออไปๆ
me : เดี๋ยวกูไปรับ
ตอนแรกว่าจะไปดูรอบดึกสุด (3 ทุ่มครึ่ง) แต่กลัวฝนตก เดี๋ยวขากลับจะเป็นพระเอกมิวสิคไปซะ เลยไปให้ทันรอบ 2 ทุ่มครึ่งดีกว่า พอดีเมื่อวานเปรยๆ กันไว้ว่าอยากไปดูเหมยลี่ แล้วเสือกว่างตรงกันอีก เลยจัดซะคนละ 120 ได้ดูเหมยลี่กันสมใจ 5555 คนบ้าอะไรน่ารักโฮกๆ
ตอนหนังจบเดินออกจากโรงเห็นที่นั่งบนๆ กินป๊อปคอร์นเหลือเต็มกล่อง ยืนมองกลืนน้ำลายเอื้อกๆ จะหยิบมากินต่อแล้วแต่ (แม่ง) คนออกจากโรงไม่หมดซะที พอคนหมดไฟก็ดันเปิด พนักงานเข้ามาพอดี อด !! (ความตกต่ำของอาชีพพ่อพิมพ์ของชาติ 55555+)
ความประทับใจ
หนัง Feel Good แบบ GTH จริงๆ แต่เผอิญว่าเรื่องนี้มันโดนใจมากๆ เพราะตรงกับช่วงวัยทำงานอย่างเราๆ กันพอดี เลยอินกะหนังกันแบบสุดติ่ง แถมฉากหลายๆ ฉากในหนัง (สถานี BTS, ริมแม่น้ำเจ้าพระยาฝั่งตรงข้ามวัดอรุณฯ และอื่นๆ) ผมก็เคยไปเดินแกว่งกลางดึกอย่างเหมยลี่มาแล้วสมัยฝึกงานเมื่อ 3-4 ปีที่แล้ว ก็เลยเข้าใจว่า "อารมณ์เหงา" ของคนเมืองหลวงเป็นยังไง และจากองค์ประกอบอื่นๆ ในเรื่องอีกก็สรุปได้ว่า เรื่องนี้ก็ 10/10 อีกเช่นเคย (ล่าสุดก็จากเรื่อง ความจำสั้น แต่รักฉันยาว ใน Entry 064) และก็คงจะมาเป็นส่วนหนึ่งในตู้ DVD ของผมในเร็วๆ นี้ครับ
ฉากฮาโดนใจ
- อ้วกไวน์
- พี่เรน
- เข้าส้วม
- พี่เคนขอเติมน้ำปืนฉีดน้ำ
- สามกิ๊กดูดาวหาง
ฉากซึ้งโดนใจ
- ฉากรื้อกล่อง (ส่วนใหญ่ก็คงน้ำตาร่วงกันตอนนี้แหละมั้ง)
ฉากอิจฉาได้ใจ
- พนักงาน BTS ได้ทุนเรียนต่อเมืองนอกด้วย !!
Favorite Quote
"ฉันกินข้าวคนเดียวมาสองเดือนแล้วนะเว้ย"
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น