มาเล่าเหตุการณ์เล็กๆ ให้อ่านกันนิดนึงครับ
คือเมื่อวันที่ 9 พ.ค.ที่ผ่านมา มีโอกาสได้ไปนำเสนอ Paper (Proceeding) ในงาน NCCIT2013 (The 9th National Conference on Computing and Information Technology) งานสัมมนาทางด้านคอมพิวเตอร์และเทคโนโลยีสารสนเทศ ที่จัดโดย ม.พระจอมเกล้าพระนครเหนือ และปีนี้ก็จัดที่พระนครเหนือนั่นแหละครับ
แล้วก็ Accident ครับ ขาหักนอนโรงพยาบาล -_-"
ช่วงนั้นลืมไปเลยครับ ไม่สนใจแล้วว่าจะได้รึไม่ได้ คือคิดอยู่แค่ 2 เรื่องใหญ่ๆ คือ วิชาเรียนในเทอมนั้น (2/55) ยังไม่ได้ส่งงาน, สอบปลายภาค กับห่วงว่าขาที่หักเนี่ยจะเดินได้เหมือนเดิมหรือเปล่า เรื่องอื่นไม่สนแล้วตอนนั้น และในระหว่างที่นอนอยู่โรงพยาบาลหลังผ่าตัดนั่นเอง ก็มีเมลเข้ามา (จำได้ว่าเป็นวันที่ 8 มี.ค.ตอนค่ำๆ)
Dear Correspondent Author
NCCIT2013- 58Author(s): ชยันต์ นันทวงศ์Title: การวิเคราะห์กรอบมาตรฐานของโครงสร้างหลักสู ตรสาขาวิชาวิทยาการคอมพิวเตอร์ ฯ
Congratulations. We are pleased to inform you that your paper has been ACCEPTEDfor ORAL presentation at the NCCIT2013.
(ต่อจากนี้คือรายละเอียดบลาๆๆ)
ดีใจมั้ย...ดีใจครับ แต่มันไม่สุดง่ะ คือรายละเอียดในเมลด้านล่างๆ มันมีคอมเมนต์จาก Reviewer 2 ท่าน ให้แก้อีกบานตะไทเลย ปัญหาคือ ณ ชั่วโมงนั้นผมยังไม่รู้เลยว่าจะได้ออกจากโรงพยาบาลเมื่อไร ต่อให้กลับไปอยู่บ้านแล้วก็ไม่รู้ว่าจะเดินเหินได้เป็นปกติอีกเมื่อไร สภาพตอนนั้นก็ตื้อๆ ไปหมดครับ เลยตัดสินใจว่า เอาให้กลับบ้านได้ก่อนค่อยคิดละกันวะ
พอกลับมาอยู่บ้านแล้วก็เอา Paper มาแก้ตามคอมเมนต์เรียบร้อยก็ส่งกลับไปครับ ใช้เวลาดำเนินการอยู่หลายวันจนเสร็จเรียบร้อยก็โอเคครับ รอวันไปนำเสนออย่างเดียว แต่จนแล้วจนรอดก็...หายไม่ทันครับ
การเดินทางไป กทม.ครั้งนี้เลยทุลักทุเลที่สุดเท่าที่เคยไปมาเลย เอาตั้งแต่ว่า:
- เดินเองไม่ได้ เลยเดินไปขึ้นรถตู้เองไม่ได้ แล้วตอนลงรถก็คงจะเดินไปต่อไม่ไหว
- ม.พระจอมเกล้าพระนครเหนืออยู่ที่ไหนก็ไม่รู้ ไม่เคยไป
- จะแบก Notebook และเอกสารอื่นๆ ขึ้นหลังไปด้วยก็เกรงจะหกล้มขาหักอีกรอบ
สุดท้ายก็ต้องยอมตามข้อเสนอของแม่ครับ คือตัดสินใจเหมารถตู้ไป และก็ไปทั้งครอบครัวครับ อย่างน้อยก็ช่วยดูแลได้ระหว่างการเดินทาง และหลังจากส่งผมเข้างานแล้วที่บ้านก็ยังไปเที่ยวห้างหรืออะไรอื่นได้ ผมก็เลยชวน อ.ตุ๋งไปด้วยกันเลยเพราะว่านำเสนอวันเดียวกัน ได้ อ.ตุ๋งช่วยดูแลตอนอยู่ในงานเลยรอดตัวไปหลายเรื่องครับ
เราออกเดินทางตอนตี 4 เพื่อที่จะไปทันลงทะเบียนตอนเช้า ปรากฏว่ารถตู้ที่จ้างมานั้นขับรถได้มันสะใจมากครับ เมารถกันทั้งคัน ผมอดนอนตั้งแต่กลางคืนเพราะตื่นเต้นสุดๆ (เป็นแบบนี้ประจำ 55555) ก็นั่งผะอืดผะอมไปตลอดทาง ส่วนพ่อกับ อ.ตุ๋งเมารถจริงจังครับ ดูแล้วทรมานมาก T_T
สถานที่จัดงาน คณะเทคโนโลยีสารสนเทศ เดินจากที่จอดรถไปไกลพอสมควรแทบเป็นลม
(สำหรับคนที่เดินด้วยไม้ค้ำยันอย่างผมนะ)
บรรยากาศในห้องรวมตอนครึ่งเช้า
กำหนดการคือช่วงเช้าจะเป็นการเปิดงานโดยอธิการบดี และ Invited Keynote Speech โดยนักวิชาการที่ดังมากมายในวงการคอมพิวเตอร์เรา 2 ท่าน ท่านแรก (Professor, Ph.D., D.Sc. Janusz Kacprzyk) พูดเรื่องที่ผมยอมรับเลยว่าฟังไม่รู้เรื่องซักนิด ส่วนท่านที่สอง (Prof. Dr. Mark Weiser) พูดเรื่องเกี่ยวกับ Securities อันนี้รู้เรื่องแต่ก็ฟังไม่ค่อยครบเพราะเริ่มหลับๆ ตื่นๆ แต่เรื่องก็น่าสนใจดีนะ
ของที่ได้รับในงานก็มี ป้ายชื่อ (อย่างเท่), กระเป๋า Notebook ปักลาย NCCIT สวยงาม, หนังสือรวม Abstract และเอกสารต่างๆที่เกี่ยวข้อง, Thumb Drive 4 GB ลาย NCCIT ข้างในมีไฟล์รวมเล่ม Paper เป็น PDF และสุดท้ายคือเสื้อลาย NCCIT สวยงามมากครับ
พอถึงช่วงบ่ายก็แบ่งเข้านำเสนองานตามห้องที่กำหนด คิวผมอยู่ประมาณ 4 โมงเย็น แต่โชคดีที่คนก่อนหน้านำเสนอเสร็จเร็ว แถม Chairman ดำเนินงานค่อนข้างกระชับ เลยได้ขึ้นก่อนเวลาพอสมควร ก่อนจะขึ้นนำเสนอสักพัก อาจารย์ที่ปรึกษา (ผศ.ดร.จักรกฤษณ์ เสน่ห์ นมะหุต) ก็มาให้กำลังใจด้วยพร้อมกับ อ.ตุ๋งที่นำเสนอเสร็จแล้ว ความรู้สึกตอนนั้นคือตื่นเต้นและกดดันกว่าเดิมครับ เพราะอาจารย์ที่ปรึกษามาจับตาดูการนำเสนอนี่แหละ 55555+
ช่วงที่ผมนำเสนอเป็นช่วงหลังเบรคพอดี ซึ่งก็ปรากฏว่าผู้นำเสนอหลายๆ คน (ที่คอยจะถามคำถามเรา) กลับไปเกือบหมดแล้ว ตอนแรกๆ ก็โล่งใจนิดๆ ครับที่จะไม่ค่อยมีคนคอยถามมากนัก ที่ไหนได้...คณะกรรมการจัดงาน NCCIT มานั่งเพียบเลยครับ แถมแต่ละท่านถามคำถามจนผมลนลานมากขึ้นเรื่อยๆ (เวงเอ๊ย T_T) สุดท้ายก็เลยเงียบครับ เงียบแล้วก็ยิ้มอย่างเดียว รอ Chairman ไล่ลง แหะๆๆๆๆ :P
สภาพตอนนำเสนอ อนุเคราะห์ถ่ายภาพโดย อ.ตุ๋ง :)
นำเสนอเสร็จก็โล่งอกครับ กลับบ้านได้อย่างสบายใจ แต่สภาพแต่ละคนนี่หมดเรี่ยวแรงกันถ้วนหน้า กลับมาถึงบ้านประมาณ 1-2 ทุ่มก็ไม่ทำอะไรแล้วครับ อาบน้ำเสร็จก็นอนหลับเงียบกริบกันทั้งบ้าน 555555
อาจารย์ที่ปรึกษา / ข้าพเจ้าผู้พิการ / อ.ตุ๋ง
สรุปว่าประสบการณ์ในการนำเสนอ Paper ในสนามแรกของ ป.เอกครั้งนี้ เป็นอะไรที่ตราตรึงใจมากครับ อาจารย์ที่ปรึกษาก็บอกว่า ดูแนวทางไว้ เอาคำแนะนำจาก Chairman และผู้ฟังมาเพิ่มเติมงานและเตรียมส่งเวทีต่อไป...เมื่อขาหายดีแล้ว :)
หวังว่างานหน้าจะมีโอกาสได้ไปนำเสนอในสภาพครบ 32 นะครับ 555555+
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น